صبح فرج

پرده شب بدرد، چهره اگر بگشایی قصه کوتاه شود یکسره، گر بازآیی آفتابی و دل منتظران تشنه توست تا بیایی و در «خیبر» شب بگشایی باقی عشق تویی، از تو بقا یافته عشق گر نبودی تو، نمی بود دگر فردایی غم دل را بتوان با تو به یک سفره نشست رافت «ام ابیها» پسر «زهرا»یی دست تنهای «خلیل » است و مقابل; صف پیل چون خلیل است یل عرصه، یقین با مایی نشود قامت پیدای تو را پنهان کرد در پس ابر هم ای صبح فرج با مایی