آمدن تا تو

به جست و جوی تو با چشم جاده در توفان

گریز می زنم از خود، پیاده در توفان

غریزگی است که با پای روح می آیم

به دوش نعش خودم را نهاده در توفان

شبی که بی تو زمستان و تیغ می بارید

درخت مرد ولی، ایستاده در توفان

کدام فصل؟ بگو، چشم بسته می آیم

دوباره بند کفن را گشاده در توفان

میان کشمکش پنج فصل، فصل ششم!

به خاطرت دلم از پا فتاده در توفان

مسیر حادثه خیزیست آمدن تا تو

که هیچ جاده نشانش نداده در توفان