عدالت روشن

ای بهترین دلیل تبسم، ظهور کن

فصل کبود خنده ما را، مرور کن

چرخی بزن به سمت نگاه غریب ما

از کوچه های بی کسی ما عبور کن

ما زایر تبسم بارانی توییم

ما را به حق آینه ها، خیس نور کن

ای راز سر به مهر اهورایی و شگفت

از ذهن ما، سؤال درخشان، خطور کن

ما را به التهاب معمای خود ببر

در ناگهان جلوه خود، غرق شور کن

ما را ببر به خلوت کشف و شهود خویش

ما را به راه سیر و سلوکت، غیور کن

ما بی شکیب، نور تو را آه می کشیم

یا جلوه کن، و یا دل ما را صبور کن

روح زمین کبود شب و دشنه است و ظلم

ما را برای چیدن ظلمت، جسور کن

ای آخرین تبسم نور محمدی (ص)

جان جهان، عدالت روشن، ظهور کن