درى به روى انتظار

گرچه خسته ام

گرچه دل شکسته ام

باز هم گشوده ام درى به روى انتظار

تا بگویمت هنوز هم

به آن صداى آشنا امید بسته ام

تو اى صاحب زمان

تو اى صاحب زمین

دل، جدا ز یاد تو

آشیانه اى خراب و بى صفاست

یاد سبز و روحبخش تو

یاد لطف بى نهایت خداست

کوچه باغ سینه ام

اى گل محمدى! به عطر نامت آشناست

آنکه در پى تو نیست، کیست؟

آنکه بى بهانه تو زنده است، در کجاست؟

اى کرامت وجود

باد غربتى که مى وزد به کوچه هاى بى تو

بوى مرگ مى دهد

بوى خستگى، فسردگى

کوچه ها در انتظار یک نسیم روحبخش

یک پیام آشنا و دلنواز

سینه را گشوده اند

کوچه هاى ما همیشه عاشق تو بوده اند

اى کبوتر دلم هوایى محبتت

سینه من آشناى نعمت غم است

گر هزار کوه غم رسد، هنوز هم کم است

از درون سینه ام

ناله هاى مرغ خسته اى به گوش مى رسد

بال هاى زخمى ام، نیازمند مرهم است

صبحگاه جمعه ها

آفتاب یاد تو ز «ندبه»هاى ما طلوع مى کند

آنکه شب پس از دعا

با سرود اشتیاق و نغمه امید، خواب رفته است

روز را به شوق دیدنت شروع مى کند

اى تو معنى امید و آرزو

اى براى انتظار عاشقانه، آبرو

عشق هاى پاک

در میان خنده ها و گریه هاى عاشقان

پیش عصمت الهى ات، خضوع مى کند

اى بهانه اى براى زیستن

اشتیاق

همچو سبزه بهار هر طرف دمیده است

انتظار

همچو غنچه اى به شاخسار دل شکفته است

جمکران

جلوه اى از انتظار و شوق ماست

اى بهار جاودان

اى بهار آخرین

ما در انتظار مقدم توییم

اى امید آخرین

اى عزیز دل، پناه شیعیان

اى فروغ جاودان

سایه بلند نام و یاد تو

از سرو سراى عاشقان بى قرار، کم مباد

قامت بلند شوق

جز بر آستان پرشکوه انتظار، خم مباد