شکوفه صبح
بی تابی جویبار معنی می شد
وقتی که سحر شکوفه صبح دمید
با آمدنت بهار معنی می شد
کریم علی زاده
دوبیتی
بیا باران برای ما بیاور
بهاران را به این صحرا بیاور
عطش داریم، تا کی قطره قطره؟
بیا و با خودت دریا بیاور
از این بن بست تنگ من منی ها
ببر ما را به دشت روشنی ها
به قرآن، بی تو احساسی غریبیم
در این دنیای آدم آهنی ها
خلیل ذکاوت
معنی حیات
من مرده بدم روح و روانم دادی
معنی حیات را نشانم دادی
در راه خودی پویه بیخود بودم
زین راه به راه خود امانم دادی
سید محمد حکاک
قسم
والشمس که بی روی تو من حیرانم
والفجر که بی وصل تو در بحرانم
واللیل که بی موی تو روزم تاریک
والعصر که بی عشق تو در خسرانم
سید محمد حکاک
ایوبی صبور
دو دستت برگرفت از آستین تا کسب نور از عرش
که آرد در شبت داوود فانوس زبور از عرش
بمان با درد خود در انتظار حضرت موعود
که نازل می شود بر خاک، ایوبی صبور از عرش
به قوطی لایموت از آسمان ها خاک محتاج است
نگاه خاکیان بی نور تو افتاده دور از عرش
شبیه چشم های روشنت یک شب دعا فرما
بباران بر قنوت تشنه ام باران نور از عرش
کدامین روز می پیچد بهشتی بر تن این خاک؟
بگو کی می دمد موسیقی گرم ظهور از عرش
بیا با محشری کبری و با غوغای رستاخیز
بگو نازل شود انفاس تو چون نفخ صور از عرش
صالح محمدی امین
سوار
بوی خوش لاله زار می آید و او
نرگس نرگس، خمار می آید و او
از دور سوار شال سبزی پیداست
من معتقدم، بهار می آید و او
صادق رحمانی
سرو سرفراز
ماندیم و ندیدیم به ناز آمدنت
چون سرو سرافراز، فراز آمدنت
دل در خم کوچه شهادت مانده ست
یک عمر در انتظار از آمدنت
صادق رحمانی
امید
بیا! وگرنه در این انتظار خواهم مرد
اگر که بی تو بیاید بهار، خواهم مرد
به روی گونه من، اشک سال ها جاری است
و زیر پای همین آبشار خواهم مرد
خبر رسید که تو با بهار می آیی
در انتظار تو من تا بهار خواهم مرد
نیامدی و خدا آگه است: من هر روز
به اشتیاق رخت، چند بار خواهم مرد
پدر که تیغ به کف رفت مژده داد که من
به روی اسب سپیدی، سوار، خواهم مرد
تمام زندگی من در این امید گذشت
که در رکاب تو با افتخار خواهم مرد
پدر که رفت به راست قامتی آموخت
به سان سرو سهی، استوار، خواهم مرد
|
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
